حدیث توحیدی و خداشناسی ( بخش پنجم )
حدیث 161
امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
در شگفتم از کسی که در قدرت خدا تردید کند با این که آفریده او را می بیند.
غررالحکم ، باب معرفت خدا
حدیث 162
امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
هر غالبی جز خداوند مغلوب است.
غررالحکم ، باب معرفت خدا
حدیث 163
امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
هر پنهانی، نزد خدا آشکار است.
غررالحکم ، باب معرفت خدا
حدیث 164
امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
به راستی که خدای سبحان نزد آنچه پنهان کرده هر انسانی در درون خود، و گفتار هر گوینده و عمل هر عمل کننده حاضر و بدان آگاه است.
غررالحکم ، باب معرفت خدا
حدیث 165
علم و دانش خدای سبحان اعماق پرده های غیب را شکافته، و به عقاید پیچیده و پنهان احاطه کرده است.
غررالحکم ، باب معرفت خدا
حدیث 166
امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
کسی که خدای سبحان را به یکتایی و یگانگی بشناسد، هیچ گاه او را به خلق تشبیه نکند.
غررالحکم ، باب معرفت خدا
حدیث 167
امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
کسی که در باره ذات خدای تعالی تفکر کند، الحاد ورزیده از دین بیرون رود.
غررالحکم ، باب معرفت خدا
حدیث 168
امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
خدای سبحان را خردها نبیند تا از وی بازگو کند، بلکه خدای تعالی پیش از توصیف هر وصف کننده ای خود آغاز به وصف خود کرده است.
غررالحکم ، باب معرفت خدا
حدیث 169
امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
خدای سبحان (چنان است که) در خردها نگنجد ، و در مسیر وزش افکار در کیفیّت خاصّی قرار نگیرد، و در وهم ها در نیاید تا به تصرّف آنها در آید و محدود شود.
غررالحکم ، باب معرفت خدا
حدیث 170
امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
خداوند جلّ جلاله را چشمها هرگز آشکارا نبیند، اما دلها با نیروی حقیقت ایمان، وی را درک کنند.
غررالحکم ، باب معرفت خدا
حدیث 171
امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
او است خدایی که گواهی دهد برای او نشانه های هستی بر دل انکار کننده.
غررالحکم ، باب معرفت خدا
احادیث توحیدی و خداشناسی – حدیث 172
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
مَن عَرَفَ اللهَ خَافَ اللهَ وَ مَن خَافَ اللهَ سَخَت نَفسُهُ عَن الدُّنیا.
هر که خدا را بشناسد ترس او در دلش می افتد و هر که از خدا ترسان باشد نفسش از دنیا طلبی باز می ماند.
(جهاد با نفس ، ح 117)
حدیث 173
امام علی(علیه السلام) فرمودند:
ینبغی لمن عرف الله سبحانه أن لا یخلو قلبه من رجائه و خوفه؛
کسی که خدای سبحان را می شناسد، شایسته است دلش از بیم و امید به او خالی نباشد.
غررالحکم 6/441/10926